Deze week was er geen Denken op Dinsdag. Ik vond het veel te warm om te denken en besteedde mijn tijd liever aan terrasjes doen en ijsjes eten. Ik denk niet dat ik daar alleen in was… Geen nood, ik weet zeker dat deze post je ook aan het denken kan zetten. Deze vraag (of een gelijkaardige) werd al vaak aan mij gesteld, en ik vrees dat mijn antwoord maar al te vaak vaag of ondoordacht klinkt. Het wordt tijd voor duidelijkheid, zowel voor mezelf als voor de lieve volgers van Tasty Ginger Tales!
Ben je vegetarisch? Ben je een vegetariër? Of… je bent toch geen veganist?
De eerste vraag is het gemakkelijkst te beantwoorden. Nee, ik ben niet vegetarisch, want dat zou betekenen dat vegetariërs me met plezier opeten. Vegetarisch betekent namelijk ‘zonder vlees’. Een hamburger kan vegetarisch zijn, ik ben het (gelukkig) niet. Ik geef het toe: een slechte grap, maar hopelijk help ik zo toch een taalmisverstand uit te wereld! Vegetariërs eten vegetarisch, en dat betekent volgens Eva vzw dat er geen producten worden gebruikt waarvoor dieren werden gedood (vlees, vis, en dierlijke producten zoals gelatine, niet-vegetarische kaas, enz.). Nu we toch met definities bezig zijn: Een maaltijd is veganistisch als er geen dierlijke producten worden gebruikt (dus ook geen zuivel, eieren, enz.).
Mijn eerste kennismaking met vegetarisme dateert van iets meer dan 2 jaar geleden, toen ik uit nieuwsgierigheid deelnam aan Dagen Zonder Vlees. In die tijd was ik amper bezig met ecologie, en mijn enige connectie met voeding was dat ik heel erg graag at. Het verhaal achter eten interesseerde me net zoveel als Belgisch voetbal – helemaal niet dus. Ik at alles graag en als ik niet wist wat ik at of waar mijn eten vandaan kwam (denk aan een curryworst of voorverpakte hotelcake), grapte ik dat het beter was om er niet te veel bij na te denken. Dagen Zonder Vlees was voor mij eigenlijk een grote detoxkuur: opeens was eten niet meer zo vanzelfsprekend. Ik begon na te denken over wat op mijn bord kwam, ik keek naar supermarktrekken die ik anders altijd oversloeg, en voor het eerst vroeg ik me oprecht af waarom mensen vegetarisch eten.
Twee dingen deden me toen beslissen om mijn vlees- en visconsumptie drastisch terug te schroeven. Ten eerste: Ik hoorde voor het eerst over wereldvoedselcrisis en de gigantische impact van veeteelt (ik ga er nu niet op in, maar dat komt zeker nog). Ten tweede: Er was een wereld van nieuwe gerechten, producten en smaken voor me opengegaan. Ik had nooit eerder zo genoten van koken en eten, en wou niet meer terug. Sindsdien ben ik steeds minder vlees en vis gaan eten. Door meer te lezen over de voedselvoetafdruk van zuivel en mijn experimenteer-verslaving in de keuken, eet ik sinds ongeveer een jaar ook hoofdzakelijk plantaardig.
Hoofdzakelijk dus, want ik maak regelmatig uitzonderingen. Dat is een bewuste keuze waarvoor ik verschillende redenen heb. Ten eerste komt mijn motivatie om geen (of minder) dieren te eten hoofzakelijk uit ecologische overwegingen. De impact van die uitzonderingen op mijn voedselafdruk is maar klein in verhouding tot de immense positieve invloed van mijn gewoonte om plantaardig te eten. Als je veganistisch leeft uit ethische overwegingen (wat ik de laatste tijd beter en beter begrijp), is één stukje vlees veel moeilijker te rechtvaardigen. Tweede reden: Ik wil inspireren, tot denken aanzetten. Ik denk dat iedereen die ergens echt achter staat dat zal herkennen. Ik heb gemerkt dat dat veel beter gaat als ik me gematigd opstel. In een restaurant vragen naar een vegetarisch (i.p.v. veganistisch) alternatief, of een klein bordje stoofvlees eten op een familiefeest bij de grootmoeder: het wekt nieuwsgierigheid op in mijn omgeving. Als vrienden vermoeden dat ik bewust vegan eet, verandert die nieuwsgierigheid heel snel in onbegrip en/of bezorgdheid. Dat wil ik vermijden, want vanuit die gevoelens is het heel moeilijk om open te staan voor nieuwe inzichten.
Conclusie: ik ben geen vegetariër of veganist. Ik eet bij voorkeur plantaardig, en ik geloof heel sterk in de voordelen voor de planeet, de medemens en de dieren. Ik sta momenteel 100% achter mijn keuze, ook al weet ik (en begrijp ik) dat vele dierenliefhebbers dit hypocriet zullen vinden. In elk geval sluit ik niet uit dat mijn overtuigingen en gewoontes nog zullen evolueren. Ik vind het fijn als mensen open staan voor mijn ideeën, en probeer dat altijd zelf ook te doen.
Als je vragen hebt bij deze post of mijn denkwijze, twijfel niet om te reageren!
Tasty Ginger Tales 
Pingback: Tapas en helden | Tasty Ginger Tales